Al voor het vijfde jaar is het op 15 maart 2025 ‘Digitale Opruim Dag’ (Digital Cleanup Day). Het doel is, om de vele digitale bestanden die nutteloos op computers en in datacenters staan, op te ruimen. Als je steeds meer spullen in huis krijgt, ga je dat merken. Aan vollere kasten, stapels, en dingen die in de weg gaan liggen. Maar je digitale ‘spullen’ zijn, als je je apparaat uitzet, onzichtbaar. Je kunt eindeloos documenten, foto’s en e-mails verzamelen zonder dat het een centimeter ruimte in je kamer inneemt.

Vijf voordelen van het digitaal opruimen:

• Je reduceert de CO2 uitstoot van datacenters – waar veel van je digitale bestanden staan (e-mails, bestanden in de cloud, etc.)
• Je verlengt het leven van je apparaten
• Je krijgt meer overzicht en de zoekfunctie en jijzelf kunnen sneller iets vinden
• Je hebt minder bestanden die bij een eventuele ‘aanval’ ingezien kunnen worden
• Je hebt minder kosten aan opslag van je data

Genoeg redenen dus om op te gaan ruimen. Ik geef je hier tips voor de digitale zaken waar je waarschijnlijk veel mee te maken hebt. Misschien niet onbekend, want ik schrijf er regelmatig over :). Doe er je voordeel mee!

Lees verder “Digitaal opruimen” →

Bij de start van het nieuwe jaar heb ik de ‘Privacy Advocate’ training van The Photo Managers gedaan. Interessant en belangrijk, zowel voor mijzelf als voor mijn bedrijf en klanten. Als foto organizer (photo manager) zit ik in de voorhoede van het foto organizing proces, en heb daardoor de kans om het zowel voor mijzelf als voor mijn klant zo veilig mogelijk aan te pakken – te zorgen dat foto’s en informatie veilig blijven. Privacy is een universeel recht. En zonder privacy kun je geen goede veiligheid hebben, dat is ook het motto van de training. Klinkt logisch, maar het is heel goed om te weten wat de begrippen in de praktijk inhouden. En omdat ik door mijn werk vaak digitaal bezig ben, ook met andermans ‘spullen’, wil ik graag zo goed en veilig mogelijk werken, en dat ook mijn klanten leren. Ik heb nu kennis van de risico’s, de gevaren en de ‘bestrijdingsmiddelen’, zodat ik er ook voor kan zorgen dat die veiligheid gewaarborgd blijft. Aan de slag dus, ook voor mijzelf.

De training
De training wordt gegeven door de twee professionals HeatherNickelson en Allison Freedman die door hun werk als veiligheidsdeskundige en jurist veel ervaring hebben opgedaan en waardevolle informatie geven. Bijzonder is, dat in hun eigen land, de USA, er NIETS geregeld is op het gebied van privacy. Er is geen ‘112’ die je kunt bellen als je bedrijf of bankrekening gehackt is. In Europa en bijvoorbeeld Canada zijn er gelukkig wel (veel) wetten die je privacy beschermen en elke vorm van het stelen van data strafbaar maken. Maar als het je overkomt is het wel een grote schok, het is een grote verstoring van je leven en bedrijf en – voor je klanten – het vertrouwen daarin. Het kost veel tijd en stress om alles weer in orde te krijgen. Dus maar beter voorkomen.

Alle fouten die op digitaal gebied ontstaan, zijn voor 98% terug te voeren op persoonlijke fouten. Fouten door niet precies te weten waar je mee werkt, wat er gebeurt als je op het internet bent. Lees daarom altijd de (Privacy) Voorwaarden. Het kost tijd en dat is de reden dat bijna iedereen op ‘akkoord’ klikt. Maar weet waar je mee akkoord gaat…  Neem de tijd en doe bijvoorbeeld eens de Google Check! Doe dat ook bij andere websites die je vaak gebruikt, en herhaal dat een paar keer per jaar.

Lees verder “Privacy en Veiligheid met foto’s” →

 

Foto’s: La Maddalena en Bosa, Sardinië

Mijn lievelingskleur is blauw. Ik maak vaak en veel foto’s van blauw, waar het zich dan ook bevindt. Als je me op Instagram (en Facebook) volgt, zul je vaak ‘blauwe’ foto’s voorbij zien komen.

Het is (dus) ook mijn bedrijfskleur. Blauw is de kleur van rust en overzicht. En voor mij is het vooral ook het blauw van de blauwe lucht, van de zee waar eilanden in liggen, een blauwe zone. Een beeld wat samenhangt met een vrij gevoel en overzicht, en waar je naar kan verlangen als je het druk hebt, of als je te veel spullen om je heen hebt, of nog veel ‘te doen’ hebt. Ik gun iedereen zo’n ‘blauwe zone’, in zijn of haar hoofd, werk en huis.

Blue Zones

Blauwe zones, ze bestaan ook echt. Vanaf 2000 is er onderzoek naar de ‘Blue Zones’ op aarde: zones waar mensen gemiddeld veel gezonder zijn en ouder worden dan in de rest van de wereld. Er zijn 5 zones in de wereld: Sardinië (Italië), Okinawa (Japan), Nicoya (Costa Rica), Ikaria (Griekenland) en Loma Linda (Californië). Het onderzoek heeft overeenkomsten gevonden in de levensstijl van de mensen in de verschillende gebieden. De ‘Blue Zoners’ eten bijvoorbeeld veel groentes, weinig vlees en genieten van een enkel glas wijn. Doordat ze genoeg bewegen is de sportschool niet nodig en opvallend is ook dat ze genoeg rusten.
Ze trekken geen scherpe lijn tussen werk en vrije tijd, en gaan door met werken tot ze het fysiek niet meer aankunnen. Hun leven is hun leven, ze zijn tevreden met ‘genoeg’ en de familie en het gezin staan boven hun carrière. Ze hebben daarnaast een voor hen duidelijk doel in hun leven, wat ‘dichtbij’ is. Bijvoorbeeld zo milieuvriendelijk mogelijk leven, hun eigen groentes verbouwen, met plezier werken, tijd hebben voor vrienden en een gastvrij en opgeruimd huis hebben. Ook belangrijk voor hen is het gevoel om ergens bij te horen. Bij een gezin, familie, dorp. Onderdeel van een groter geheel, dat geeft een geborgen gevoel. We kunnen er in ons drukke leven een voorbeeld aan nemen. En waarom niet in kleine stapjes wat veranderingen doorvoeren…

De Blue Zones… Er naartoe verhuizen doe ik niet zo 1-2-3, maar streven naar harmonie en overzicht wel. Ook in mijn werk, ik help graag om overzicht te krijgen. Sinds 2018 vooral met foto’s uitzoeken, opruimen, er grip op krijgen, mooie fotoboeken maken.. Ik heb er al heel wat mensen blij mee gemaakt! Want als je familiegeschiedenis, want daar gaat het vaak om, goed gedocumenteerd en bereikbaar is, kun je ook makkelijk de familieverhalen vertellen die erbij horen. En daar worden mensen ook gelukkig van. Dat is al één stap naar een ‘Blue Zone’!

 

Waar zijn je foto’s?

Foto’s, je maakt ze misschien met een digitale camera, maar waarschijnlijk vooral met je smartphone. En dan, wat doe je er dan mee? Verbind je de camera of telefoon met je computer en zet je de foto’s in een map? Of komen de foto’s in een Fotoprogramma te staan? Zowel Windows als Apple hebben het programma ‘Foto’s’, waar je foto’s misschien in staan zonder dat je dat zelf weet of hebt besloten.

Of maak je – zoals velen -gebruik van een cloudservice, zoals Google Foto’s of iCloud, en hoef je eigenlijk niets te doen – want de foto’s komen automatisch overal te staan. Dat laatste, dat gemak van het niets hoeven doen, én het onbegrensd opslaan, is vaak de reden dat mensen voor een cloudservice kiezen. Maar het gevaar is dat al die foto’s binnenstromen en je er geen grip meer op hebt. En het gevaar is ook, dat je denkt dat die cloud een back up is, en dat is niet zo. Het kán een extra back up zijn, maar het is vooral een synchroniseerhulp.

Wat ook nog mogelijk is, is dat je je foto’s op een externe schijf hebt staan, om je computer niet te ‘zwaar’ te maken. Dan zet je, als het goed is, regelmatig foto’s op die schijf (via je computer). Van die schijf kun je dan ook heel makkelijk een extra backup maken, iets wat je ook moet doen als je foto’s op je computer en/of in een cloud staan.

Foto’s die je van anderen krijgt, via bijvoorbeeld WhatsApp, e-mail of Dropbox: zorg dat je de foto’s die je wilt houden bij je eigen verzameling zet door ze te downloaden of te verplaatsen.

Wéét waar je foto’s staan en bedenk of je dat prettig vindt. Wil je je foto’s vaak bekijken of wil je ze gewoon netjes opgeruimd hebben? Een fotoprogramma geeft je de gelegenheid om op allerlei manieren je foto’s te verzamelen, te bewerken, te bekijken en er wat leuks mee te doen, zoals fotofilmpjes. Of hoeft dat niet voor jou, ben je meer van geordende mapjes in de Verkenner/Finder.

 

Digitale CO2 voetafdruk

Als je gebruik maakt van een cloudservice, worden jouw foto’s continu gesynchroniseerd van en naar jouw computer, telefoon en eventuele andere apparaten. Dat gebeurt in grote datacenters, met enorme computers die 24 uur per dag staan te ‘draaien’. En deze datacenters slurpen energie en stoten nog méér CO2 uit dan het vliegverkeer. 100 GB in de cloud betekent 200 kg CO2 uitstoot. En 100 GB – dat zijn ongeveer 25.000 foto’s. (Voor e-mails die in clouds bewaard blijven geldt hetzelfde; een enkele e-mail kan 5 tot 50 gram CO2 uitstoot hebben).

Wil je graag – toch – gebruik maken van een cloud, besef dan dat elke foto energie kost. Dus hoe minder foto’s je opslaat, hoe minder CO2 uitstoot. En dat filmpjes nog meer energie kosten, kun je je wel voorstellen. Begin dus vooral eens met het opschonen, verminderen van je foto’s en filmpjes. Als je bijvoorbeeld de dubbelen eruit haalt, kan dat al 20% schelen. En er is een regel, dat 20% van je foto’s 80% van de herinneringen bepalen. Dan zou 80% van je foto’s volgens die regel wegkunnen…. Het opruimen heeft veel voordelen; je hebt meer overzicht, kunt sneller terugvinden, de foto’s nemen minder ruimte in én je zorgt voor minder CO2 uitstoot.

Ik maak zelf minimaal gebruik van een cloud. De iCloud gebruik ik alleen voor mijn contacten (adresboek) en ik gebruik de Dropbox om bestanden waar ik mee werk, zowel in mijn studio als thuis te kunnen gebruiken. Ik heb ook veel bestanden, o.a. al mijn foto’s, op een ‘Studio’ schijf staan, die in mijn ‘heen-en-weer-tas’ zit.

Ik maak mijn foto’s met mijn iPhone of soms met een camera en zet ze via een kabel op mijn Apple computer. Daar organiseer ik ze in het Foto’s programma en ik heb back-ups op externe schijven. Voor mij voelt en werkt dat goed. Op mijn iPhone laat ik de foto’s staan die ik graag bij me wil hebben. Als ik ze over heb gezet naar mijn computer, dat doe ik met regelmaat, haal ik een groot deel van die foto’s van mijn telefoon. Ik maak best veel foto’s, en wil ze op mijn telefoon opgeruimd houden. Als ik daar wat mee achter loop, ga ik er echt even voor zitten.

De digitale mogelijkheden zijn oneindig, maar net als bij het vliegen, moeten we een stap terug gaan doen. En alle beetjes helpen. Laten we dat ook met onze foto’s doen. En er dan op een overzichtelijke manier van genieten!
Heb je er vragen over, of kan ik je misschien helpen met een stap, stuur me een e-mail.

 

Zo’n 10-15 jaar geleden heb ik een aantal oude videobanden en Super 8 films om laten zetten naar DVD’s. Want inmiddels was de Super 8 projector kapotgegaan en afgevoerd, en begrepen we dat videobanden niet het eeuwige leven zouden hebben. Familiefilms en reizen werden zodoende door het omzetten gered van de vergetelheid. Inmiddels is het bekend dat DVD’s ook geen blijvers zijn. Tijd om weer een volgende conversie te gaan doen: alles omzetten naar het digitale bestand MP4. Want dat is volgens de experts de beste extensie om toekomstige veranderingen aan te kunnen. Nu ik foto organizer ben, en ik door mijn klanten en mijn lidmaatschap van The Photo Managers vaak te maken krijg met dit soort zaken, is het voor mij een kleine stap geworden om zo’n conversie project aan te pakken.

Eerst heb ik alles geïnventariseerd. Wat is er, wat is de ‘drager’, wat staat erop? Als dat laatste niet duidelijk was, door bijvoorbeeld geen titel op de hoes, heb ik met behulp van een oude Super 8 viewer (die had ik daar speciaal voor bewaard) en een oudere MacBook met een DVD ingang alles kunnen inventariseren. De videobanden hadden gelukkig titels, en van die videobanden was een deel al op DVD gezet. De volgende stap: bepalen welke films er ‘gered’ moeten worden voor de volgende generaties. Welke is echt de moeite waard, zoals beelden van ons leven in Mozambique (ook al zijn ze wat vaag), en wat niet, zoals een korte film van alleen maar de bekende gebouwen in Florence. Oude films hebben meestal geen goede kwaliteit meer, maar oude familiefilmpjes, hoe vaag dan ook, zijn het echt waard om te bewaren. Zeker als er ook nog straatbeelden op staan. En beelden van een vroegere stadstrip zijn eigenlijk alleen maar leuk als er ook mensen op staan, en je kunt zien hoe het leven er toen aan toe ging. Dat was in het geval van Florence niet zo.

HET DIGITALISEREN

Toen het voor mij duidelijk was welke films gedigitaliseerd moesten worden, heb ik enkele videobanden naar Trigger in Amsterdam gebracht, mijn professionele partner voor digitale omzettingen. Tijdens de laatste conferentie van The Photo Managers heb ik kennis gemaakt met collega foto organizer en conversie expert Becky Ball. Zij was bereid mij op afstand te helpen met de DVD’s. Met de juiste programma’s heb ik zelf de DVD’s om kunnen zetten naar MP4 bestanden. Ook dat zou Trigger gedaan kunnen hebben, maar ik vind het fijn om, als het enigszins mogelijk is, kleine partijen zelf te kunnen doen. Ik wil geen conversie specialist worden, maar vind het wel belangrijk om te weten wat er nodig en mogelijk is.

Ik ben erg blij dat ik dit eigen project klaar heb. Alles is nu uitgezocht en de belangrijkste beelden zijn ‘safe’. Op een externe harde schijf (EHS), die ik BeeldBank Massaro heb genoemd, staan nu alle MP4 bestanden. En ze staan natuurlijk ook nog op twee back-ups. De meeste oude videobanden, Super 8 filmspoelen en DVD’s heb ik weggegooid. Op een enkele na, die bewaar ik als ‘vintage’ voorbeeld.

Ik heb nu nog twee grote spoelen met Super 8 films, waar ik indertijd geen DVD van heb laten maken. Ik twijfelde toen al of ik dat wilde. Het zijn films van reizen naar de USA (een rondreis) en naar Egypte (alle culturele plekken). Omdat ik toen echt ‘reportages’ maakte, denk ik dat ze een beetje saai zijn. Bovendien heb ik er mooie fotoboeken (plakboeken) van. Ik ga ze eerst nog eens bekijken op een viewer, en besluit dan of ze mogen blijven – en door Trigger omgezet worden naar een MP4 bestand.

  

Dus… heb je nog:

• Oude (familie)films: 8 mm, 9,5 mm, 16 mm, Super 8
• Videobanden: VHS, S-VHS en VHS-C, Video 8, Hi8, Digital 8, miniDV, DVD
• Professionele tapes als V2000, Betamax , Betacam , Digital Betacam , DV large , HDV , DV Cam , XD Cam , Umatic , DVC Pro 25 , DVC Pro 50
• Dia’s (al dan niet ingeraamd): 24×26 mm, 16×24 mm, 6 x 6 cm, 4 x 4 cm, glasdia’s
• DVD’s met films en foto’s….
• Negatieven: kleinbeeld 24×36, APS, 16×30, pocket 13×17, halfkleinbeeld 16×24, glasnegatieven, Instamatic negatieven, Kodak disc negatieven en Vlakfilm negatieven

Dan help ik je graag om uit te zoeken wat gedigitaliseerd moet worden! En zorg ik er ook voor dat dat gebeurt.

Bij Trigger breng ik overigens ook grote partijen analoge foto’s die gedigitaliseerd moeten worden. Kleine partijen doe ik zelf op een speciale fotoscanner, maar is het een grote partij of een groot boek van een klant, dan breng ik het weg. Wil je al je foto’s gedigitaliseerd hebben, en heb je alle of de meeste negatieven nog? Overweeg dan de mogelijkheid om de negatieven te laten scannen. Het zijn tenslotte de originele opnames. Kleine partijen negatieven kan ik zelf doen, grotere partijen en speciale formaten laat ik bij Trigger doen.

Van onze periode in Mozambique, waarvan de foto’s inmiddels allemaal bruin gekleurd zijn, ga ik de negatieven (laten) inscannen. Om vervolgens een mooi fotoboek met foto’s met de oorspronkelijke kleuren te maken.